Bir mektup olmak istedim çoğu zaman. Gözlerin anlatamadığı her şeyi anlatmak istedim; gözyaşı olmak istedim; güçlülerin karşısında, güçsüzlerin yanında olmak istedim. Yıldız olmak istedim; ümitsizler için kaymayı. Mutluların ise gözlerinde ışıldamayı istedim. Kalp atışı olmak istedim; bilmediğim kişilerde, yeniden can olmak istedim. Siyah olmak istedim, gecenin siyahı; yıldızları istedim ömrüme, onlarla birlikte uyumak istedim, uyumak ve uyanmamak…
Hayat istedim sadece… Yalnızca sendin hayatım.
Sen varken ben ne gözlerin anlatamadığı sözlerin yazılışını, ne gözlerden akan saf mutlulukları, ne yıldız ne de gece olmak istedim. Hiç birisini istemedim ömrüme; sen varken sadece seni solumak istedim, kalbinin kalbimin olmasını ve her atışında yalnız senin olmasını istedim. Gecedeki siyahı, gözlerinde buldum ve gözlerindeki gecede yıldızları… İlk defa senin kalp atışın olduğumda, seni herkesten, her şeyden çok sevdiğimi anladım, bir ömür seni sevmek istedim. Son nefesimde kalbimden gelen gözyaşının son durağının senin gözün olmasını istedim. Ve son aldığım nefeste sana son kez ‘SENİ SEVİYORUM’ demek istedim.
Ben bu kadar çok şey isterken aslında sadece seni istediğimi anladım. Ben sadece seni isterken sen gittin ve ben yine gece olmak istedim. Ömrümce yıldızlarla uyumak, siyah olmak, hüzün kokmak istedim… Ben, bunları istedim ve öldüm!
Gönlüme erişemeden ben, uyudum. UYUDUM VE UYANAMADIM ! Her kendine baktığında beni gör. Sen geceyi görme, İSTEMEM !