[Nǿ ŦΞДЯ™]

Aşkıma Dair
Aşkıma Dair

Hiç kimsenin olmadığı bir yere gidelim
Tek bir kelime bile konuşmayalım
Saatlerce göz göze bakalım
Denizin sonsuzluğunu aşkımıza benzetelim
Denizi izlerken, yeni doğmuş bir bebek gibi titreyelim
Tek konuşmamız, fısıldaştığımız "seni seviyorum" olsun
Kol kola rüzgâra karşı yürüyelim
Rüzgâr, aşkımızda olduğu gibi nefesimizi kessin
Hiç bitmeyecekmiş gibi aşk yaşayalım
Bu aşkın bitişini kıyamet olarak sayalım

Başkasıyla yapabilir misin bunları?
Saatlerce gözüne bakıp, aşkını fısıldayabilir misin?
Rüzgâr vurur mu o zaman yüzüne, keser mi nefesini?
Biliyorum, bana yar değilsin, belki de hiç olmayacaksın
Hayalini kurması bile güzel bunların, heyecanlandırıyor insanı
Sabah oluyor sevgilim, biliyorum düşünmüyorsun beni!
Aklımda, ne yemek, ne içmek, ne gezmek var
Yüreğimden geçenleri hiç sorma!
Sadece sıcak gözyaşlarım vücuduna düşerse anlarsın
Aşkımı anla diye, karşında hıçkıra hıçkıra çocuk gibi ağlamak istiyorum
O zaman anlarsın, bir fedai senin için ne hallere düşmüş
Sadece, o kara gözlerine ve gülüşüne aldandım, hapsoldum
Ama bir kere olsun gözlerini çevirip, bana bakmadın, gülmedin!
Ki bunları yapmış olsaydın, konuşmayı, düşünmeyi, ağlamayı, hayatı unuturdum

Sevgilim, sabah oluyor dedim ya!
Derdime tek ortak ezan sesleri şimdi
Ölsem arkamdan kimse ağlamaz biliyor musun?
Ölümden korkar oldum artık, çünkü sadece senin için yaşıyorum
Yalandan da olsa, bir kere gözlerime bak, "seni seviyorum" de!
Ancak o zaman huzurla göç ederim bu dünyadan
Aşkıma dair yazımı bitirirken, yine gözlerin geldi aklıma! Çıkartamıyorum aklımdan!
Devamını getiremeyeceğim! Sadece gözlerime bak, ölüler niçin yaşarmış anlarsın...