Kayıp Şiir
kayıp bir şiire içli bir uyak olabilirdin
sesin olsaydı
kayıp bir şiirin de olmayabilirdi
onu biri bulsaydı
biliyorum
karışık tüm çekmecelerin
çekip gitmeye meyilin yalnızca bir kelime oyunu
boşalt çekmecelerini
bozdur hüzünlerini, ebe sensin anla
gözlerin kapalı.
biliyorum
tüm döndüğün kapılardan kovan sensin kendini
yamalı sevdalar yetmez senin güzüne
gökyüzü sen değilsin, ay da onun şavkı da
ayağının altında hışır hışır sen varsın
bir kere yürüdüğünde farkına varacaksın
biliyorum
hüzünlü şarkılar hep sana düşüyor
bundan sonraki şarkı benim olsun dediğin anda
olsun şarkılar düşsün cemrene
yağmur damlaları gölgene
bilemezsin kim ne der, kim neyi susar
bilemezsin
belki de bilmek istemezsin
kim sana neyi der, kim sana neyi kusar
bildiğim bir tek şey var
en az bir kayıp şiir var (yarısı sana düşer)
gittiğin her yere kendini götüreceksin
kaçtıkça hızlanacak arkandaki ayak sesleri
gün gelecek ürpermeyi bile unutacaksın
karanlıktan iyidir
bırak yalnızlığın
gecende mum gibi yansın
biliyorum
hep kendine düşüyor kendince bir yakarış
hep sana denk geliyor ağustosta karakış
yankısı yok hüznünün
yüzün kaybolurken aynalarda
tutmak için bir el yok
ağlamaya bir omuz
ama sen kendi elini tutmalı
kendi omzunda ağlamalısın
biliyorum
biliyorum desem de inanma bana
aslında hiç bilmiyorum
hüzün tutuyor beni
kendimi sınıyorum
biliyorum
hiçbir şey yok diyorsun
ne tek bir o
ne tek bir ben, ne de ikinci yalnız şahıs
zamansızlık kipinde kendimizi çekiyoruz:
ben var mıyım
sen var mısın
o var mı
var
inan ki var
en azından artık
kayıp bir şiirin var
__________________
Eskidendi O .
|