[Alper23]

Ey sevgili.
Son tren de uzaklaştı
Sensizliğin istasyonundan
Buğulu camda donuk yüzün
Aklımda sen yine bendeki sen
Gidenleri bir bir hesaplasam.
Bak. Yine avuçlarımda kaldı nefesim.
Simdi tenime esmer kederim
Sesime sığınaksız bakışlarda gülüsün düşer
Gözlerimi ardından doğrulup
Islak raylara yaslasam
Kendini emzirmeyen geceye..
Bir yosma ay düşer
Nerdesin.

Uzatsam ellerimi
Parmaklarımda hasretin vagonları paslanacak
Düşsem uçurumlarımda yalnızlığım
Sussam kadrolu karanlıklar
Gitsem yollar bileklerimden
Bileklerimden akacak
Yansam külüm buzlara savrulup
Kalsam ölüme kim ağlayacak.
Artik ellerim çok soğuk
Anlıyor musun?

Birazdan..
Bu sabahçı kahvesi gözlerimden
Belki bir damar daha yırtılacak
Yüzümde nice şafaklar kırılacak
Aldırma mutlu ol gittiğin yerde
Zaten her giden kendi töreninde
Yırt dönüş biletini umudun bittiğinde.
Kırılası ellerinle
Adini koyamadığın henüz tanışamadığın
Özlemini tüketme.

Boşver..
El ayak çekilince burda
Kendi kurşunuyla vurulur herkes
Uğultun olsun sessizliğimin çığlığı
Hüznüm de isyanım da
Kulağının küpesi..
Bana kalsın topal sevdamın rengi
Bakma!dönüp de ardına.
Belki azdım belki birazdım
Belki yazdım belki ayazdım
Belki de mavisíni saklayan bulutlara
Firari duygular kazdım..
Kıyısızlığımın kentlerinden
Hükümsüz bir şiirdi bendeki
Sana yazdım.