BOĞAZKESEN
Biz şehrin sevdalı kaçakları ikindi isyancıları
Dururuz kocaman çınarların gölgesinde
Bir tebessüm bir darbe bir kırmızı gül olarak
Yedi iklim yedi diyardan kardeşlerim
İnsan, peki nasıl insan olmaktır
Çılgınlık nöbetleri kanlı pençeler
Boğaziçinden akıp giden dalgalı sular
İstanbul aşkımız oluyor yıldızlara bakıyorum.
Gül yorumcusu deniz feneri ey kızgın çöl
Bu vahşi atlar gibi çözülen kalabalık
Dağılsın saçları kırılsın elleri kara ölümlerin
Çömezim bir daha kapansın topraklara
Yarın başka bir gündür artık davullar
Yıldızlardan militan şiirler kopartarak
Bir yanı daima Leyla olan sevdalarda
Budur işte “boğazkesen” hayatım benim.
|