Aynı Minval Üzere
Aynı Minval Üzere
Kararım karar,
Artık yazmayacağım
Desem,
Gönül koyar dostlarım, biliyorum
E ben de durama yazmadan,
Çalmadan, söylemeden.
Gel gör ki;
Neş’e, mutluluk yazmak istiyorum
Dertlerine dert eklenip, hüzünlenmesin canlar
Yitmesin umutlar, sönmesin ışıklar istiyorum
Ama,
Bakıyorum kalemimden dökülen hecelere,
Mızrabımın vurduğu tellere,
Parmaklarımın gezindiği perdelere,
Hep aynı yerdeler, söz dinlemiyorlar
Uslanmıyorlar işte, ne edeyim.
Kusuruna bakmayın siz onların,
Gariplik işte,
Gün yüzü görmüşlükleri mi var?..
Ne dersem diyeyim,
Yazacam yine, yazacam amma,
Yine aynı minval üzere,
Yine selam dostlara,
Kızmazsınız değil mi?...
Ha, ola ki gün gelir sesim çıkmaz olur,
Kurur mürekkebi kalemimin,
Öksüz kalır duvarda sazım,
O zaman,
Bilin ki,
Gelmiş geçmiş,
Hiçe karışmıştır garip Engin…
Unutulur mu?
Kim bilir?...
|