www.cakal.net Forumları YabadabaDuuuee - Tek Mesajı Görüntüle

**GooD aNd EvıL** · 08-13-2007, 02:27 PM

LAMİA

I.

damarında siyanür dolaşıyor şehrin
aşk bizden güçlü. bizden uzak
cinnetli bir cinayet saklı gelen her günde
eksiliyor bizim olan zaman. kederli sarsak

ben öyle uzak durmayı bilmezdim
insanlar geçerdi kalbimden
acıtarak düşlerimi geçerdi
bakır bir sürahide kanardım
iflah olmaz gençliğimi

gölgesi vuruyor şimdi sağılmayan bir yaranın
yalnızlığın üstüne uzak bir şarkı gibi düşüyor
kalbi kanıyor şehirlerin lamia
avucuma akan sudan anlıyorum bunu

bilmezdim ben sofraya erdemle gelen ekmek gibi
uzak durmayı sevdiğim şehirlerden

II.

sana hayatı tutsak alan acılardan söz ediyorum
adli tıp morglarına takılı kelebekşarkısı
dalından koparılan yaprakağrısı
sana yüzünü dağlara dönmüş hayattan sözediyorum
şehir sansartuzağı kondular ağıt halkotobüsleri üryan
sabah felaketlerle çalıyor kapıları
kadavrasız yaşamın çağıldayan sevdası
aşk bana kahır lamia. bana serkeş

sana oğlu kaybedilmiş bir annenin acısıyla sesleniyorum
ben ölürüm lamia
nefes alarak kalbim çarparak
şehrin belleğini zonklatarak ölürüm
salgın vebadır şehre kayıpoğulsancısı
bitirim mahçup gayriresmi
yıkar tahtını saltanatın
korku öde çığlık anamın sancısına karışır
ben yeniden doğarım lamia
bir avuç et üç gram kanpıhtısı
sonrasız canhavli
çağötesinden kalma bir fosilim
anamın evlat deyip bağrına bastığı

III.

çocuk yanıma tetik çekiyor hayat
her sabah başka yerimden vuruluyorum
uyumsuzluğun kahredici sessizliği
şehirler teslim alınmış lamia
aşka ayakbağı şehirler
ankara: yürüyen bir sürgün salyangoz burunlu
sıvas: yüreğimin tuncunu eriten yangın
istanbul: iki yakası biraraya köprülerle getirilen zavallı
ne verebilir ki hayata karavana yaptıran bir aşka

ben sabahı vuran sürmanşet haberim lamia
"teslim ol çağrısına" aşkla karşılık veren
adını kurşunkırığı camlara çizen
dilinin ucunda patlayan ateşim
dağla kuşanmış bir bildiri gibi
parçalanırım şehrin koynunda

IV.

benim aşk dediğim lamia. aşk bildiğim
bombalar arasında yiten
tozbulutlarının taneciklerindeki günışığı
dağın koynundan kopup gelen
rahmine akıp giden ateştohumu
kefensiz gömütsüz meçhul denizler kervanı
benim aşk dediğim aklı çürüten tez
dağdan kopan ezgi

ben bir deprem uğultusuyum lamia
yağmurlu bir kırlangıç kanadı
kaynağını arayan ırmak
semah duran turnadirenci

inerim birgün şehrin koynuna
gecenin yıldızını koparan sabahın ilkışığı gibi
şehrin cenderesinde yangınlara sarılmış bir annenin
ateşli yüreği gibi inerim
yakarak yokluğun acısını
sığmaz şehre içimden kopan fırtına
çünkü aşk değil bu lamia. herşeydir

parçalanır şehrin rutinağrısı sel olurum
oyunlarda unutulmuş afet bir çocuk
varoşlardaki delikanlılığın vitrine vuran hıncı
gençkızların kitabaralarında kuruttuğu falpapatyası
sabahına kahır düşmüş kalpağrısı
devinen ve kirlenen bir yalnızlıktır şehirkalabalığı
acılarını bas yarama lamia. yoksa vurur beni de
aşka kasdeden bu çaresiz hayat

V.

sana sabahın sisini kalbine sarıp şehri süpüren
genç bir çöpçünün aklından geçirdiklerini sesleniyorum
hergün dolup boşalan sırça bir okyanustur şehir dediğin
yağmursuz riyakar ölümkurusu

ah... lamia
sen umuttan daha güzel şeyler de olduğunu öğrenemedin
dolarla markla tercüme ediliyor yaşam sanılan yanılsama
artık aşkını leylekler kanatır senin
diplomatik ihanetlerde ziyan olur bahar
dellenmiş bir tetikçi düşürür korkusunu şehrin ihanet dolu avuçlarına

lamia... güzelim aşkarasında unutulmuş gültadım
şehri kuşatan hayatın gücü erişmez aşkın doruklarına
zehir bir hançerdir saklı durur yaranda
ağla...ağla... ağla
karışsın gözlerin dağların kıvrımlarında çoğalan tozkabarcıklarına
ben artık şehirlerde yaşayamam lamia

08-13-2007, 02:27 PM	#7
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57916 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	LAMİA I. damarında siyanür dolaşıyor şehrin aşk bizden güçlü. bizden uzak cinnetli bir cinayet saklı gelen her günde eksiliyor bizim olan zaman. kederli sarsak ben öyle uzak durmayı bilmezdim insanlar geçerdi kalbimden acıtarak düşlerimi geçerdi bakır bir sürahide kanardım iflah olmaz gençliğimi gölgesi vuruyor şimdi sağılmayan bir yaranın yalnızlığın üstüne uzak bir şarkı gibi düşüyor kalbi kanıyor şehirlerin lamia avucuma akan sudan anlıyorum bunu bilmezdim ben sofraya erdemle gelen ekmek gibi uzak durmayı sevdiğim şehirlerden II. sana hayatı tutsak alan acılardan söz ediyorum adli tıp morglarına takılı kelebekşarkısı dalından koparılan yaprakağrısı sana yüzünü dağlara dönmüş hayattan sözediyorum şehir sansartuzağı kondular ağıt halkotobüsleri üryan sabah felaketlerle çalıyor kapıları kadavrasız yaşamın çağıldayan sevdası aşk bana kahır lamia. bana serkeş sana oğlu kaybedilmiş bir annenin acısıyla sesleniyorum ben ölürüm lamia nefes alarak kalbim çarparak şehrin belleğini zonklatarak ölürüm salgın vebadır şehre kayıpoğulsancısı bitirim mahçup gayriresmi yıkar tahtını saltanatın korku öde çığlık anamın sancısına karışır ben yeniden doğarım lamia bir avuç et üç gram kanpıhtısı sonrasız canhavli çağötesinden kalma bir fosilim anamın evlat deyip bağrına bastığı III. çocuk yanıma tetik çekiyor hayat her sabah başka yerimden vuruluyorum uyumsuzluğun kahredici sessizliği şehirler teslim alınmış lamia aşka ayakbağı şehirler ankara: yürüyen bir sürgün salyangoz burunlu sıvas: yüreğimin tuncunu eriten yangın istanbul: iki yakası biraraya köprülerle getirilen zavallı ne verebilir ki hayata karavana yaptıran bir aşka ben sabahı vuran sürmanşet haberim lamia "teslim ol çağrısına" aşkla karşılık veren adını kurşunkırığı camlara çizen dilinin ucunda patlayan ateşim dağla kuşanmış bir bildiri gibi parçalanırım şehrin koynunda IV. benim aşk dediğim lamia. aşk bildiğim bombalar arasında yiten tozbulutlarının taneciklerindeki günışığı dağın koynundan kopup gelen rahmine akıp giden ateştohumu kefensiz gömütsüz meçhul denizler kervanı benim aşk dediğim aklı çürüten tez dağdan kopan ezgi ben bir deprem uğultusuyum lamia yağmurlu bir kırlangıç kanadı kaynağını arayan ırmak semah duran turnadirenci inerim birgün şehrin koynuna gecenin yıldızını koparan sabahın ilkışığı gibi şehrin cenderesinde yangınlara sarılmış bir annenin ateşli yüreği gibi inerim yakarak yokluğun acısını sığmaz şehre içimden kopan fırtına çünkü aşk değil bu lamia. herşeydir parçalanır şehrin rutinağrısı sel olurum oyunlarda unutulmuş afet bir çocuk varoşlardaki delikanlılığın vitrine vuran hıncı gençkızların kitabaralarında kuruttuğu falpapatyası sabahına kahır düşmüş kalpağrısı devinen ve kirlenen bir yalnızlıktır şehirkalabalığı acılarını bas yarama lamia. yoksa vurur beni de aşka kasdeden bu çaresiz hayat V. sana sabahın sisini kalbine sarıp şehri süpüren genç bir çöpçünün aklından geçirdiklerini sesleniyorum hergün dolup boşalan sırça bir okyanustur şehir dediğin yağmursuz riyakar ölümkurusu ah... lamia sen umuttan daha güzel şeyler de olduğunu öğrenemedin dolarla markla tercüme ediliyor yaşam sanılan yanılsama artık aşkını leylekler kanatır senin diplomatik ihanetlerde ziyan olur bahar dellenmiş bir tetikçi düşürür korkusunu şehrin ihanet dolu avuçlarına lamia... güzelim aşkarasında unutulmuş gültadım şehri kuşatan hayatın gücü erişmez aşkın doruklarına zehir bir hançerdir saklı durur yaranda ağla...ağla... ağla karışsın gözlerin dağların kıvrımlarında çoğalan tozkabarcıklarına ben artık şehirlerde yaşayamam lamia __________________ Buraya Kadarmış ..