Yalnızlık Çiçeği
Gün tepelerden aşıp giderken
Kara bir yalnızlık çiçeği açar
Benim gurbetimde
Acı bir rüzgar eserken titrerim
Ağlarım ben gurbetimin akşamlarında
Kapımı kimse çalmaz
Dost bir selam bile gelmez
Gözlerimde bilinmez bir yar hayali
Gitmez sabaha kadar
Gurbetimin baharı işte böyledir
Böyle hüzünlü
Her gün güneş tepelerden aşıp giderken
Kara bir yalnızlık çiçeği açar
Benim gurbetimde
Ama her gün açar
|