Bir Çift Beyaz Kartal
Hangi yayla yeşil, nerde keklik çok
Gel seninle orda olalim çocuk.
Kayalar, kayalar... Sirt sirta vermiş;
Kimi yeni mürit, kimisi ermiş.
Otlar dalgalansin biz yürüdükçe
Sular düze insin kar eridikçe,
Gün burnunda bana mavi mavi gül;
Agiz-burun lale, kaş ve göz sümbül.
Doruklardan doruklara sekelim,
Bir elim göklerde, sende bir elim;
Ikimizin yürecigi bir atsin,
Bizi gören bin katarak anlatsin,
Hangi yayla karli, nerde çiçek çok
Gel seninle orda olalim çocuk.
Bulutlar, bulutlar iç-içe girmiş
Bulutlar ki göge perdeler germiş;
Çigdem devşirelim, çiçek biçelim
Susayinca hep ezgiler içelim
Batmasin eline bir gül dikeni
Sen hep beni kolla, bense hep seni
Çikip yükseklerden taş birakalim,
Kopan sese, kalkan toza bakalim,
Tavşanlar ürkerken bu gürültüden
Kaçan tavşanlara isliklar çal sen.
Hangi yayla yüce, nerde kavga yok
Gel seninle orda olalim çocuk;
Ister Maraş olsun, ister Erzincan,
Sonsuzluk düşüne set degil mekan,
Başin omuzumda, omuzum gökte
Ölüm bir ak çiçek bu özgürlükte,
Yaşamaksa bir işik cümbüşüdür,
Çagil çagil akan sevgi düşüdür.
Hani gökyüzünün toy vakti olur,
Kaynaşirlar yildizlar bulgur, bulgur;
En uzak nereyse ora gidelim,
Bulutlari yara yara gidelim.
Hangi yayla serin, nerde bühtan yok,
Gel seninle orda uçalim çocuk.
Meşeler, ardiçlar, çamlar yan yana
Biz kanat çirpinca dursun divana.
Bir çift beyaz kartal, hey bu da nesi?
Diyerek şaşirsin çobanin hepsi;
Ilk kez görüyoruz desin görenler,
Bütün oymaklarda dolaşsin haber.
Keşiş daglarindan görünsün Istanbul,
Bütün dag gölleri işirken pul pul.
Güzel dost, ey hüzne aşina yürek,
Gel gidelim keklik gibi sekerek.
|