Atlıların Seyir Defteri
Can çekişiyorum
canımı çekiyorum çekiştirenden
benden yana uçan kuşlara gülümsemeliyim
giydiğim kuş sarısı elbiselerin hatırına
yarına kalacak sevgiler devşirmeliyim
deliyim diye bana aldırış etmeyenlere
boş yere hayıflanmaktansa
basa basa üstüne, keyfini çıkarmalıyım.
Nerdeyse aşk, ben ordayım
her daim açıp frekanslarımı göklere
ve yere ve denize ve dağlara
kapkara bulutlara aldırmadan
arkamdan dökülüp gelen iri damlalara inat
bir muhabbet ovasına yayılmalıyım.
kurak geçse de her yılım hatta ayım
payım ne ise göklerden alırım
Kalk doğrul
yoğur hamurunu, şeklini alıncaya kadar
sür atını menzile varıncaya kadar
soylusun sen, sürsün savaşın ölünceye kadar
kar yağınca yok olmaz tohum
yerin altında da bir yer var
serdar olan yiğitler kadar, anaları kadar
göklere kalkan eller var.
gün olur dosta gider atlılar
yolda kalanlar da dosta varırlar
II.
Yola giden atlıların seyir defterini okudum
sayrılar evinde alanurun kilimin dokudum
yedi düvel ordusundan doğan beyi ben korudum
yürümeliyim, biliyorum rüyadan yoruldum.
|