Dost'a lV
Semaları yeryüzüne indirdik
Hasretlere aşık olduk seninle
Yangınlara buzdan urba giydirdik
Yandık; yanmalara yandık seninle...
Şişmişti ayaklarım yazdı sıcaktı
Tepelere altından bir güneş çıktı
Doyurdukça karnımı ruhum acıktı
Bulduk; bulduğumuzu sandık seninle...
Ellerim yüzümü kapatıyordu
Akşam ovaları saratıyordu
O mana ruhumu daraltıyordu
Uçtuk; yücelere konduk seninle
Ruhumda tenimin ağırlığı var
Ruhumda cesedin sağırlığı var
Ötelerden bir sesin çağırdığı var
Uyduk; çağrılara kandık seninle...
Şükrü Özmen
|