Kış Bahçesi
Yarıda bırakıp ürpermeleri
Gitme rüyanın imitasyonuna
Kal ve kaldır cesaretimi ayağa
Bileylensin akkağıt üstünde keskinliğim
Dehşetini aynadan kokladığım bu âraz
Yenilenir gidersen
Dur bırakma kendini
Kapama gözlerini
Yasta yabanda çiçeklenen eşyama
Doğmaz mı güneşler sen uyumasan
Geriye dönülmez mi yorgunluklardan
Sabahın ilk ışığıyla
Dön küçükten büyüğe
Yavrudan anaya gel
Uykudan esrar kapan gözlerin
Açılsın gözümün sahnelerinde
Yurtsuz kelebekler meskûn bulunsun artık
İçinin geniş bahçelerinde
Sedâyı sesine alıştır gitme
Devâyı derdime karıştır gitme
Belâyı sükûnla barıştır gitme
Cefâyı kokunla yarıştır gitme
Ölmezsin ya bu gece uyumasan
17 Mart 2007
Şükrü Özmen
|