Prospektus
Beni gözlerimden gökyüzüne kelepçele
Ey ardına bin yıllık susuşları yüklenmiş savaş
Kimliksiz geçkalmışlığımı örter belki bu esaret
Beni ellerimden sağdığım süte batır
Şimdi alkışlanayım şimdi sövüleyim
Berrak gökyüzüne hayran
Dokunaksız yolcular tarafından
Gelmemeli ayın sancıları sabahın serinliğine
Yarattığı her kuş
Tanrıyı anarak ölüyorsa da
Gelmemeli cıvıltısı serçenin
Odamın ışıltısız soğukluğuna
Küf duman ve şiir artıkları basmış
Yoğun nemli ve kirli
Döşemesine keder döşenmiş odamın
Beni saçlarımdan dökülen
Tellerin azizliğine bırak
Yangısı aşktan menkul kadavra
Değersiz artçıların korkusu bile
Yenileyemez konforumun sade raksını
Sarısın beyazsın ve fakat
Esmer bir adın var kalbime çiziktirilmiş
Öfkeyle kanırtsan da kalemini
Acımıyor
Adını tarifi saydım çünkü kalbimin
Yeterince öldürmüyor şeytani kıyasların
Benim yasaksever intizamsız ruhumu
Darbeler vuruyor ikindi bana
Darbeler vuruyor ikindi bana
Balyozu sözlerinden tevarüs
Şiddetim kuduruyor cismine yaklaşınca
Hüznüm karıncalanıyor akşama vardığım zaman
Beni yorgun ve serin uykulardan deren sen miydin
Taş odalardan ve şarap kırmızısından çalan sen miydin
Ey kıvrılmış hüznümü ütüleyip şık salonlara ittiren isim
Adın esmer bir yangıdır artık
Günler ve *******ce sayıkladığım
Zavallılığım geçmez mümkünü yok
Beyazlığının içine bir damla keder akıtmadan
Şahikasına tırmanmadan
Beşparmakların
Elimle yüzüme çizdiğim pusula
Beni bağla yemeninin haresine
Ne ben ölüyorum kurtuluyorum
Ne çare bulunuyor varoluşun sıkıntısına
Beni yüreğimden lanete zincirle
Ki görmüş olayım izbe kahrını
Düzeldi beynimin eğrilikleri
Düz satıh
Kara leke kutusu endam
Ve aynadan yıldızları aksettiren efkâr
Gözlerimi saldı zamanın sarkacına
Zalime aman dedim
Bekledim
İndirmedi kılıncını
İndirdi boynumun orta yerine
22 Mart 2007
Şükrü Özmen
|