Ayışığı ve Sen
hiç düşünemedim böylesine üzüleceğimi
ay ışığında yalnız kalıp onu özleyeceğimi
duygu seline kapılıp uzaklara sürüklenirken
gecenin sesizliğinde ne garip bir düşünce benimki
masmavi gökyüzü yıldızlarla kaplı şimdi
varolan umutlarım gökyüzünde kayboldu gitti
sislerin ardındaki yalnızlığım beni izliyorken
yine şafak söküyordu her zamanki gibi
garip olan yalnızlıkmı yoksa sessizlikmi
düşünmekmi yoksa bunları söyleyememekmi
gecenin karanlığında gezen bir garip gibiyken
ışığı görüpte ona gitmeyen bir korku benimki
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|