Ana
Anne bana her zaman insan ol derdin
Hiç kimseye kızma, engin ol derdin
Sevgi dolu yüreği bana sen verdin
Hakkını ben sanıl öderim ANA
Dikenler içinde açan, gül olmamı istedin
Rabbimin emrettiği, kul olmamı dilerdin
Alan değil veren el olmayı öğrettin
Senin sözünden nasıl çıkarım ANA
En zor anımda sen yanımda idin
Üzülmemen için canını verirdin
Mutluluğumuz için ömrünü bitirdin
Seni nasıl bırakıp giderim ANA
Dünya aydınlanmasa karanlık kalsada
Yıldızlar sönse ışık saçmasalarda
Dünyada dikili bir ağacım olmasada
Yine beni ısıtır senin ateşin ANA
Eğer gün gelir dönerse dünya tersine
Yine engel olamaz sana gelmeme
Her zaman muhtacım senin sevgine
Gözyaşlarımı sensiz nasıl, silerim ANA
Morpheus'un sensin hayat ışığı
Tüm vücudumu saran sevgi sarmaşığı
*******imi aydınlatan mum ışığı
Sensiz gurbetellerde neylerim ANA
Mustafa Yiğit (Morpheus)
|