Gökçe Kardeş
Enver Gökçe'ye
artık ölüme inanır oldum gök gözlü kardeşim
gökçe kardeşim, bulut kardeşim, toprak kardeşim
ve hüzün süzerken yaprak gözlerini altın çanak yüreğinden
ağladı munzur, domates, biber fideleri, meri keklik ağladı
ve / soğuk / asvan / pulur / hıdır-öz / ve / hûni / su /
payniği / zalbar / ve / guci / kırani /
haskini / henisik / hulmin / karapınar / ecüzlü /
vahşin / venk / ve / südürek
dirilerek ağladılar bir sabah batan bir günün hüznüne
yaşanası bir sabah tek tek ve birleşerek halkın
doğurduğu tüm dağlar kalktılar panzerlerin üzerlerine
ve tersine esiyordu artık yel
artık yelin tersine esişine inanır oldum
birden güzel oldum, çiçek oldum, insan oldum
diyebilmenin sevinciyle avuçlarımızdaki kan oldun
gök gözlü kardeşim, bulut kardeşim, toprak kardeşim
insan kardeşim.
|