Beni Kaybettin
Yollarıma gül serip, atlas kumaş döşesen,
Sana tenezzül edip, döneceğimi sanma!
Bülbülâne vird ile, hep İsmim'i söylesen,
Geçti artık, istemem; bir daha sakın anma!
Gündüzleri düşünde, gece rüyânda görsen,
Hayâlleri gerçeğe, karıştırıp da kanma!
En ufak kıvılcımı, ısrârla körüklesen,
Duman tütmez ateşte, boşa kavrulup yanma!
Yırtık bir resim bulup; hani, bana benzetsen,
Yanılmıştır gözlerin, ben değilim; inanma!
Uzaktan, derinlerden, kısık nidâ işitsen,
Benden ses-sedâ çıkmaz; ümîdlenip, aldanma!
Bunlar hep belirtisi; kaybını bilebilsen...
Otur da hâline yan; bağır, ağla, utanma!
Oysa çoktan kaybettin, keşke anlayabilsen...
Hiç bir şey yokmuş gibi, şaşkın şaşkın davranma!
|