Cümlelerim daha çok devrilmeye başladı son zamanlarda.. .
Daha hızlı çöker oldu, karanlık tozlu... Akşamlarına...
Ve daha çabuk tükenmeye başladı her şey..
Daha bir donuklaştı bakışlarım..
Daha ağır ilerliyor artik Sensiz her saat...
Sonsuz her dakika...
Ve bırakmak vazgeçemediklerimi...
Daha derinlere inebiliyorum..
Artik nefesimi daha uzun tutarken,
Ve daha sert vuruyorum dibe..
Çığlıklarımı daha az yutarken...
Daha da sessizleşiyorum gecen her günde...
Daha da hissizleşiyorum..
Her daha çok Sensizleştiğimi fark ettiğimde...
Ve gecen her gün biraz daha az Sen kokuyorum.
Artik yasamak daha zor, biraz daha kutsanmış her geceyi ve olum biraz daha yakin.. Bulamadıkça aynalarda, Sende kalan beni...
Sokup atamadıkça içimden bende bıraktığın Seni...
Artik bilerek bekliyorum her henüz gelmeyişini....
Ve daha açık seçik görüyorum gelmemeye daha fazla gecikişini...
Ve daha çok seviyorum Seni, Seni sevmeyi, Seni çok sevmeyi, Seni daha çok sevmeyi.
Artik daha çok korkuyorum hırpalamaya başka duraklarda bulduğum gölgeni.
Ve sonunda yastığıma dağıtıp rüyalarıma hapsettim Seni.
Hayalin daha canlı simdi ve gözlerin daha nemli.
Daha dayanılmaz artik Seni Sensiz sevmek.
Ve daha imkânsız cebimde kalan son Seni bozdurmak, ismini tekrar tekrar susmak...
Kokunu her uyanınca unutmak...
Ve ben artik daha pervasız ve Sen daha insafsız...
Ve ben daha yalnız... Sen daha duyarsız.
Ve ben daha umarsız... Daha savunmasız.. . Daha dermansız.
Ve Sensiz her şey daha tuzsuz tatsız ve her yer daha ıssız daha bucaksız.
|