[Shekil]

Ölü Ellerinden Farksızdı Rengi

Gözlerini böyle görmemiştim hiç
Kırılgandılar
Zerre zerre cam kırıklarıydılar...
Gecenin geç bir saatiydi beni uyandırdığında
Dudakları titriyordu kendi soğukluğunda...

Tuttum ellerini
Ölü ellerinden farksızdı rengi
Cansızdı parmakları
Görmese gözlerim yaşadığını
Elinin soğukluğu ellerimi öldüğüne inandırırdı...

Gözlerinin altını cam kırıkları mı kesmişti
Zerreleri akarken yanaklarından
Ya şu titreyen dudaklarından
Ne söyleyecekti
İçindeki yıkımları mı?
Aldanmışlığını mı?
Yoksa bitmeyen yanılmışlığını mı?
Saati kim bilir ne zaman nerede durmuştu
Zaman onu kendine çektikçe o hep geriye
geriye gidiyordu...


Gözlerinin içine baktım...
Saatlerce...
Hıçkırıklarına asılı kaldı kulaklarım
Ve titreyen dudaklarına dokundum...
Yavaşça aynaya sokuldum...
Sus dedim sus...
Saat geç oldu...
Uyanacak....
Seni böyle görünce ağlayacak....
Cam kırıklarını topladı yanaklarından parmaklarıyla
Sessizce son kez baktı gözlerime giderken
Yorulmuşluğun sesi vuruyordu söylenmeyen sözlerinden
hiç kalkmadan uyumak ister gibiydi
güneş doğarken....

Gül Yazganarıkan