Neyin hesabını veriyorum ki ben?
Kazandıklarımın mı,kaybettiklerimin mi?
Ben kazanamadım,hep kaybettim..
Elimi uzattım hayallerimi yakalamak istercesine..
Ben istedikçe onlar kaçtı...
Ben uzandıkça onlar yıldız gibi kaydı...
...
Uzaktin bana sen...
Gözlerinin büyüsünü göremeyecek kadar…
Yürek çarpıntını duyamayacak kadar..
Ellerinin sıcaklığında ısınamayacak kadar..
Tam da yakalamışken gözlerindeki beni…
Tam da yakalamışken yüreğindeki ateşi…
Tam da yakalamışken sığınacağım ellerini..
Gecenin karanlığında yutkunarak boğuldu düşlerim..…
“Ayrılık” denen buruk bir sancı saplandı yüreğime..
Vuslatın bu kadar ömür harcadığını bilseydim eğer..
Ömrümden ömür verip çıkmazdım karşına…
“Elveda” derken kaçırdığın gözlerine..
Titreyen ellerine ve sesine muhtaç olmazdım bu kadar..
Ardında bıraktığın "ben",benliğimden bi haber..
Nereye çarpsam "ah"ımın sesi yankılanır..
Lanet ederim senli gecen anlarıma...
Tek hecede bitiririm yüreğimdeki sen ateşini..
“Ah “ ile çakarım bir çırpıda kibriti..
Kıvılcımlarım boğar; seni ve beni yazan hikayeyi..
...
Benim yazdığım senaryonun baş rol oyuncusu hep sen..
Sahnenin ardındaki görünmeyen kahraman hep ben..
Sen ve ben bir hikayeye sığamadık…
Perde kapandı,film bitti…
|