Katli vacip cümleler kurmaya başladığımda anladım oyunundan atıldığımı..
Yer yer yağışlıydı içimdeki hava, yer yer parçalı bulutlu.
Zaman hızlandırıyordu kanımın akışını,
Ve aynı zaman,
Zamanı durduruyordu..
Garip bir tutukluk hafif bir uyuşma,
Sessiz kalıyordum bir süre,
Bir süre sonra çığlık çığlığa hıçkırık..
Alt kattaki komşum şikayet ediyordu,
Kapat muslukları,
Tavan akıyor…
Oysa ben göz yaşlarımı akıtıyordum,
Musluk niyetine gözlerimden..
Bir süre, uzun bir süre sonra,
Başa dönüyordu her şey,
Sanki hiç bir kelimemden cümle olmamış gibi,
Bütün kelimelerim büyük bir ağacın dallarına asılı kalmış gibi,
Boğazıma düğümlenmiş bir kaç harfimden yeni kelimeler oluşturmaya çalışıyorum,
Küfürlü çıkıyor cümlelerim,
Yutuyorum.
Katli vacip cümleler kurmaya başladığımda anladım oyunundan atıldığımı..
Bir kukla yanakları kırmızı,
Kandan yaşlarla ıslanmış,
İzi kalmış.
İpler senin elinde hadi oynat,
İstediğin her rolü ver ona,
En imkansız aşk filmlerinde oynat,
Sonra korku filmlerinde ilk ölü yap.
İpler senin elinde,
Çekiştir sağını solunu,
Parmakların iz bıraksın yıpranmış bedeninde,
Eskidi de..
Kes iplerini,
Bir yenisini al..
Katli vacip cümleler kurmaya başladığımda anladım oyunundan atıldığımı..
Şimdi zaman seni çoktan geçmiş,
Akreple ile yelkovan yorgun..
Şimdi zaman sensizliğin ertesi,
Gecikmiş özürler düşüyor ağzından,
İfadesiz özürler..
Şimdi zaman, yeni bir başlangıç…
Sensiz…
Ve sen...
Katli(n) vacip cümleler kurmaya başladığımda anladıN oyunuMdan atıldığıNı..
|