Ben Giderken;
Söylenmemiş,söylenememiş tüm o adı saklı sözcüklerimi de bana katarak çıkmıştım yola...
Giderken...En derinlerde bir yerden,sana olan elvedalarımın son sesini duyuyordum...Çünkü biliyordum...
Yalnız olmayacaktım bu en son elvedamda...Ya ben gidecektim olmayan varlığından...Ya da sen yokluğumun yokluğuna terk edecektin beni...
Biliyorsun...
Defalarca tekrar yazdık birbirimizin kaderini...
Defalarca birbirimizi yürüttük uçurumlarımıza doğru...
Hiçbir zaman tek ve karanlık dönmemiştik oradan...
Hiçbir zaman bir diğerinin o uçurumdan bir meçhule doğru,ellerimizden kopup gitmesine izin vermemiştik...
Hiçbir zaman birbirimizin katili olmamıştık...
Her veda'nın ardına,birer ''yeniden'' sıkıştırmayı başarmıştık...Her veda yarası,zaman merhemiyle iyice ovalandıktan sonra,özlemle sarıyordu kendini...
Özlem ise her defasında birbirimizi ''yeniden'' kanatmaktan başka hiçbir işe yaramıyordu ki...
Her ''yeniden''le birlikte,o kabuk tutmuş eski yaralar,kendini yeni ve eskisinden daha da derinleşmiş yaralarıma ve izlerine bırakıyordu...Ve sen yaramı kanatıp,derinleştirdikçe buz gibi bir rüzgar esiyordu yüreğime doğru...Ayazlar kaplıyordu gittikçe derinleşen yaramı...
Ve o ayazlar,
Senin bir türlü ısıtıp,çözemediğin o buzdan olma çiğlere dönüşüyordu....
Ben Giderken;
Canımın içini ta derinden üşüten o ayazlardan kaçtım...
Ben Giderken;
Canını benim canımı acıttığı gibi acıtan birisi olarak ''önce'' gitmek istedim...
Ben Giderken;
Sanma ki sen de terk etmemiştin aslında beni...
Ben Giderken;
Bir sen yoktun artık bende...
Ve o sen eğer yoksa bende...
Bil ki;artık bende yoktum sende...
Ben Giderken;
Katilin olduğumu biliyordum...
Tıpkı,senin de benim katilim olduğunu bildiğim gibi...
''Ben Seni Sevdim...Sensizliğini De Severim...
Çünkü...
Ben ''Sen''Le Başlayan Herşeyi Sevdim...''
Demiştin...
Ben sensizliği hiçbir zaman sevmedim...Tıpkı...Sen'Le başlayan hiçbirşeyi artık sevmediğim gibi...
Varlığın acıtıyordu...Varlığın tüketiyordu seni ve beni...
Yokluğun...Gururlu avuntularımda saklıyor kendini...
Yokluğun...Bitmez tükenmez nakaratlarıyla,o kadının şarkılarında ağlıyor içimde şimdi...
''Birbirimizde Son Damlamıza Kadar Bitmeden...
Asla...Vazgeçemeyiz...''
Demiştin...
''Birimiz Diğerini Unutmadan....
Asla...Unutamayız...''
Demiştin...
Ben senden çoktan vazgeçtim...Ben seni artık hatırlamıyorum...
Diyemiyorum...
Çünkü,sebebini biliyorum...
Ben Giderken;
Yokluğunun varlığını getirmişim yanımda...Şimdi o yokluğunun varlığı...
Bir türlü,
Gerçekten...
''Gitmeme'' Ve ''Bitmene''...
İzin vermiyor hala...
Ben Giderken;
Yokluğunun varlığının gölgesi düşüyor sinsice ruhuma ve sol yanıma...
Ben Giderken...
Hiçbirşeyi ''sensizlikle'' başlatamıyorum hala...
Ben Giderken.
|