Sürgünlerle Geçti Ömrüm
sürgünlerle geçti ömrüm
uzak diyarlardan geldim bu şehre
aramıza dağlar girdi, yıllar girdi
gönül bağım çözüldükçe çözüldü
yaşlandım
bu şehrin akşamları
ağlıyor ellerimin üstüne
ağlıyor usul usul.
Sürgünlerle geçti ömrüm
yürüdüğüm yol boyunca
saçlarım beyazladı
bıyıklarım da...
Vücut esnekliğini kaybediyor
robotlaşıyorum
yüzümün çizgileri derinleşiyor
kırçıllaşıyorum
görme gücüm azaldı
artık gözlük kullanıyorum
amca denen basamağa çıkmışım
üç çocuk babasıyım
önümde ki ilk basamak
dedelik basamağı
oraya yaklaşıyorum.
Sürgünlerle geçti ömrüm
elginliğim turnaların sesiyle
ovalara dökülsün
çaresizlik bunalımdır
asla çaresiz değilim
gönül türkülerle bulur rengini
engin oldukça genişler
alır yolunu.
Sürgünlerle geçti ömrüm
kollarımız
sarılmanın özlemiyle yanıyor
umut tarlası
yağmurlarla ıslandığı zamanlar.
|