[Shekil]

Anam Der ki

Aç kaldım,
uykusuz, ilaçsız kaldım bazen.
bir dağ gibi ağırdın.
Toprağa kök salmıştın sanki.
yaşatmak şarttı ya,
içimde taşıdım seni.
derken günün geldi,
doğurdum seni.
her kes ağlarken,
sanki sen
gülerek açtın gözlerini.
sardım sarmaladım,
emzirdim,
süt verdim sütsüz memeden.
Ninnilerle,
türkülerle uyuttum seni.
Bazen seni,
bazen de kendimi avuttum.
Sonra büyüdün.
Ya da ben büyüttüm seni.
kanatlandın,
alanlara saldım seni.
Uçsuz bucaksız,
kuzulu, kurtlu kızgın alanlara...
eğriden, zalimden uzak ol,
doğruya, mazluma sarıl dedim.
Ben savdım ya sıramı
istemesen de
sıra senin şimdi.
Uçar mısın,
yüzer misin,
sürünür müsün bilmem.
Ama bükülme,
sakın ola eğilme.
kırılmak şart olsa da
onur say,
şeref say kırılmayı.
haydi güzelim uğurlar ola.

Resul Üstün