Yenik savaşçının yüzüydü sevdam
Yenik savaşçının yüzüydü sevdam
Sana dair hayallerim vardı oysa. O ilk bakışındaki haylazlık hala aklımda.
Severken unutmak isteyişim doğruydu ama zor hala da zoru başarmaya uğraşıyorum. unutmak, unutmak, unut bu hiç dilimden düşmeyen hece oldu, ama olmadı…
Hızına yetişemediğim duygular ne zordu zamanla yarış
Ne zordu uzatılan elin boşluğuna acıların bırakılması ne zordu yüreğimin seni linç etmesi
Onca sözün yalan olması hiç yaşanmamış sayılması ne zordur bilsen
Biliyorsun… Ama öyle küçüldüm ki gözlerinde avuçlarında göremiyorsun
çocuk sevinciyle seni, çekiştirmek yakanı paçanı bayram sabahına uyanır gibi
Ellerinden gözlerinden öperek… Bide burnun ne çok isterdim
Sancılarımızın sallanan beşikleri belenen korkuları ne zaman gelecekte tavan arasına kaldıracağız
Hangi mevsim takviminde biz yok olacağız
hüzün kentinde sararmış yapraklara eş etmek giderken kalbimi, bedenimi ve seni…
ne zordu yaşlar ardında bırakmak, adımlarını
Hüzün adındı biliyorum hüzün adımdı bizdik hüzün
Yenik düşen savaşçılardan artan yüzler olduk şimdi oysa savaşa nasılda hazırlanmıştık
Ülkemi kurtarırdım belki ahh yeni yüzün olmasaydı yeni yüzümüz
Aslında her hüzünde yenilenir yüzler bu kadar hüzünde sanırım bize yeter
Yitik şehirlerin hükümdarı gibi tek…
Beyaz güvercin kanadında asılı kalmış gülüşlerimizin buğusu
Gözyaşlarıyla sulanmış bedendeki tomurcuk yalnızlıklar
Ve biz bu gelgitlerin arasında sıkışıp kalmışız sonu görülmeyen bir yol üstünde
Zifir acısına benzedi karanlıklarımızda doğamadan gömülen ruh
Ve biz bittik.
Yeni başlamaya yüz tutmuş aşklara artık dualarımız
Bugün ağlamak istemiyorum, Hep ölenin ardından ağlanır derler öyle biliyorum, Aktıkça yaşlarım, Yaşlarım kadar acıyacak biliyorum, İnsan kendine yaşar derler ya Yalan,
Ben ona yaşıyorum, Koca bir boşlukta ben içimde sen nasıl özlemişim kokunu bir bilsen
Aşamadım yalnız hayatı yaşamı başka sevmeyi de beceremedim, senden arta kalan günlerimi içide sen yoksun diye her yeni günü isyanla karşılıyor acıyla uğurluyorum
Gerçi çoğu zaman günün doğumunu ölümünü bile hatırlamıyorum
Bu hayatı sensiz ancak bu kadar yaşıyorum
Gel döndür beni bu yollardan… demek zamanı çoktan geride kalmış
Yüreğimin sularında yüzdürüyorum solmasın diye kara gülümü
Dikeni kanatıyor O batmayan gül dikeni şimdi canımızı acıtıyor ama
Varsın olsun GÜL (sen) Rengi yok Sesi yok Nefesi hiç yok
Korkuyorum bende yok olacak…
Zuhal Erdoğan
__________________
'' Efsaneler Olmez , Shekil Degistirir ''
|