Namık Kemal, Amerikadan yurda donmek uzere transatlantikte seyahat ederken gemi batar.Bizim ki tahta parcalarina tutunup hayatta kalmaya calisirken ileride canini kurtarmaya calisan birini gorur ve hemen onu kurtarmak icin ona dogru yuzmeye baslar..Ama bir bakar ki kurtardigi kisi Cindy Crawforddur..Neyse bunlar birlikte issiz bir adaya cikarlar..
Cindy hemen atlar :
-Sen benim hayatimi kurtardin, dile benden ne dilersen..
Bizimki mutevazidir
-Nolacak ya insanlik gorevi bu, onemli degil.der.
Cindy israr eder ve bizimki dayanamaz ve
-Tamam o zaman, bi kere ver. der.İşlem tamamlanir hemen o anda..Ertesi gun Cindy yine gelir ve
-Sen benim hayatimi kurtardin, dile benden ne dilersen.Kemal icin cevap hazirdir
-Bi kere ver..İşlem yine tamamlanir hemen..
Artik Cindy her gun gunde bes kere bu soruyu sorar ve bu olay ginde bes kere tekrarlanmaya baslar.. Yine Cindy ayni taleple gelince, Namık Kemal bu sefer baska bir sey ister : "tamam, simdi sen su ateNamsin onune otur" der ve Cindye komur tozlarindan bir biyik yapar, sirtina bi ceket giydirir, basina bir kasket takar ve
-Şimdi sen bu sekilde atesin onunde bana sirtin donuk sekilde otur.der..Cindy sasirir acaba sapiklasti mi bu, neyse bakalim ne olacak der icinden.. Cindy atesin onunde o sekilde oturmaktadir, Namık Kemal uzaklasir ve Cindye yaklasmaya baslar ve soyle der:
-Ya birader gecen gun gemi batti, birini kurtardim bir baktim ki Cindy Crawfordmus, inan ol her gun bes posta, her gun bes posta..
|