Antik Kent.....
Mutlu günlerimizdi
Deniz tuttu dövem gül
Yanık tarçın gibiydik
Rüzgarların saçlarımızı taradığı yamaçlar
İkimizden bir bayrak dalgalanırdı
Birbirimize bakan
Tarih ve otların arasında
Adı yoktur yaşadığımız şeyin
Bir boşluk bile değildi bu
Onca boşluğun içinde..
Yontulmamış bir kaç harf
Taşlar kadar tarihe kefil
Günler gibi düşünülmeden akıp giden
Otların gölgesindeki
Gece kadar derin
Ay ışıgıydı herşeyi sessizce bütünleyen
Bir dönüş biletiyle kırıldı gece
Kırıldı mevsim kala
|