En güzel anlarda bile içinde taşıdığın sıkıntıyı...
En yüksek kahkahanın bile içinde sakladığın buruk tebessümü...
Kendinden kaçışlarını,insanlardan -benden bile- saklanışlarını...
Neden insanların sana şefkatle,bana acıyarak baktıklarını...
Neden kendini şeffaf ama geçilmez bir duvarın arkasında tuttuğunu...
En muhteşem duyguların içinde bile,en acı verenlerinden birer damla bulunduruşunu...
Neyin önünden kaçtın?
Neyin arkasından kovaladın?
Hepsini anladım.
Sen ölünce...
|