Yol Ve AŞk
İki göz ışık
Delerken bağrını gecenin
Açılan her merhametsizce yolun
Sağına ve soluna gölge düşüren
Yorgun ışıkların aydınlattığı
Bir kasaba resmi düşer yüreğime
Ve buğulanan gözlerime hayalin
Bu hareketsiz ve donuk resme
Hayat veren hatıralar
Gözlerini diker
Eski bir yapının ruhuma uzanan ellerine
Bu eller hızlandırırken tekerleğini zamanın
Varlığına veya yokluğuna iman ettiğim
o kısa aralıkta
Floransan bir lambanın
Zayıf ve soluk ışığının
Bir gölge düşürmesi beklenir
Parmak uçlarımdan dökülen
Fersudeleşmiş bir alfabeyle
Adını yazamadığım
Camların buğusuna
Uzak ve yorgun bir yükseklikte
Geceyi seyreden her ışık süzmesi
Karanlığın kalbinde erirken
Nemlenen yüreğimde,
Gurbetin, en uzun zamanını sayıklarım
En yakın mesafede
|