Duydumki köpekler siyah beyaz görürmüş dünyayı. Sonra siyah beyaz bir dünya özlemi duydum birden.. İyiler beyaz olsa; kötüler siyah.. Kötülük derecesine göre siyahın tonları oluşsa renklerde. Siyah beyaz bir dünya özlemi duydum birden...
Çevreme baktığımda herşey öylesine renkli görünüyorki. Hele tanıdığım kişiler öylesine renk karmaşası içindeki. Bazan çözemiyorum kim siyah kim beyaz. Yada ben kimler için siyahım, kimler için beyazım. Sanırım bundandır siyah beyaz resimlere karşı olan sevgim, dikkatim, şefkatim..
Siyah beyaz bir dünya olsa. İki renk.. Ama onlarca renk aslında. Biri için siyah olan biri, bir dieri için siyah olabilir. İşte renk cümbüşüdür yaşamdaki asıl bu.
Herşey ne kolay olurdu o zaman.. Baktığımda kişiye düşünmezdim hiç iyi birimi yoksa kötümü. Renkleri ele verirdi onu. Siyah yada beyaz kişi olurdu benim için. Siyah olmamak için herkez iyi olmaya çalışırdı. İnsan olurdu özünden.. Gururla söylerdi ben beyazım diye.
Sonra düşündüm? Acaba ben beyazmıyım, yoksa siyahmı? Siyahlarımda var, beyazlarımda. Ne kar gibi beyaz olabiliyorum nede zift gibi siyah. Grinin bir tonu idim sadece. Sonra kendimce bu iyi değil dedim. Ya beyaz olmalıyım en beyazından, yada simsiyah en karasından. İki kutuplu değilmidirki yaşam. Ya + `dır elektrikte kutup, yada - `dir. Ya erkektir insan, yada dişi. Ya yaşıyorsundur nefes alarak.. Yada nefes almıyorsan ölmüşündür. Birine ya aşıksındır ben gibi. yada sevmiyorsundur kendini paylaşacak kadar...
Siyah - Beyaz bir yaşam özledim birden..
|