Gökkuşağı
Gök mâvi, yer yeşil bambaşka renkler,
Bölüşülmüş her şey tam gökkuşağı;
Renk-ışık içinde duruyor insan...
Açmış ellerini bir şeyler diler,
Yüzü yukarıda, gönlü aşağı...
Ona gökler dâvetiyesi imân...
Toprakdan-balçıkdan bir yüce cevher,
Öteleri gösteren eşsiz ayna;
Verâlara dönük derin ve parlak...
Haydi gayret et, sen de özüne er!
Bütünleş rûhunla, rûhunla kayna!
Hem inleyerek, hem de ağlayarak...
Bir tomurcuk gibi hep yavaş yavaş,
Güneşle yüz yüze gelinceye dek...
Kök toprakta ama, gözler ışıkta...
Göklerde başladı bu sırlı savaş,
Kıyâmete kadar böyle sürecek;
Hiç durma! Geril, koş zafer ufukta..!
|