sen beni böyle öksüz bırakıp gideli beri
hiçbir şarkıya güfte olmaz tınım
cümlelerim öznesiz, yüklemim hep başta
yani öyle devrik yerindeyim ki hayatın
beni toplamaya hiçbir kimse cesaret edemez
gülümsemelerim öyle zoraki
öyle esir olmuşum ki hayata
hiçbir doktrin zincirlerimden kurtulmayı salık veremez mesela
yaramaz bir dramın ortasındayım şimdi.
gür alkışlar çınlamıyor artık
yüreğimi sahnelediğim dost oturmalarında
ama bilemezsin nasıl ağlıyor gülmekten zavallılar
maskeli komedyalarımla
ve ben nasıl utanıyorum bilsen
bu yalancı komikliğimden
tüm bunlar öyle zor gelirken naif bünyeme
öylece akıp gidiyorsun benden
limanına dargın gemiler gibi
martıların çığlıklarına astım sen gelene kadar
o bol kafiyeli rakı sofralarımı.
biliyor musun balıklar ağlamıyor artık denizimde
ve bahçemize ektiğin gülün dalına konan bir kelebek
seni sordu dün
bir deve kuşu çaresizliğiyle gömdüm başımı göğsüme
sen gideli bi şey değişmedi yani
yine öyle bıraktığın gibiyim
kederli, güleç, duyarlı
biraz yaban otu bitti yalnız çehremde
toplamıyorum
senden kalan boşluk
ortaya çıkmasın diye
|