[F.S.Mehmet1453]

Elden Ele
akşam alaca kara
serin ve selin
dağ yamaçlarına düşerken doğmuşum
bundandır hüzne tutkum
belki gün dorukları aşarken ölürüm
bu yüzden en çok maviyedir utkum

pıhtı pıhtı kan’mışım karnında anamın
bin yıllardan beri düşmanımdır savaşlar
kopuk kol, kopuk bacak, ellerimde kafa tasım
bin yıllar önce de gelip geçtim o meydanlardan

dost yarası kanarken içimin derinlerinde
ben bayraklar boyardım tuvalime
al kızıl salınırdı gönderinde ufkumun
sonra bırakıp bırakıp gitti biri diğerine
birinden ötekine, ötekinden bana
elden ele akıp gitmede bu sevda

beni yarınlara götür güneş
sonra ay
ay öyle gülsün ki yar yüzünde
dere kenarında bir söğüt dalı gibi uyansın
ve o şafak vakti o dere kenarından
kanatları gümüşi turnalar kavislenip havalansın...
Meral Vurgun