ARKADAŞIM BADEM AĞACI
Sen ağaçların aptalı,
Ben insanların...
Seni kandırır havalar,
Beni sevdalar...
Bir ılıman hava esmeyegörsün,
Düşünmeden gelecek kara kış,
Açarsın çiçeklerini...
Bense hayra yorarım gördüğüm düşü...
Bir güler yüz, bir tatlı söz...
Açarım yüreğimi hemen!
Yemişe durmadan çarpar seni karayel,
Beni kara sevda...
Hem de bilerek kandırıldığımızı,
Kaçıncın kez bağlanmışız bir olmaza?!
Koş desinler bize şaşkın...
Sonu gelmese de hiçbir aşkın...
Açalım yine de çiçeklerimizi!
Senden yanayım arkadaşım!
Havanı bulunca aç çiçeklerini,
Nasıl açıyorsam yüreğimi...
Belki bu kez kış olmaz...
Bakarsın, sevdan düş olmaz!
Nasıl vermişsem kendimi son sevdama,
Vur kendini sen de bu güzel havaya...!
|