Bitmeyen Kabus
Gündüzün gözlerde söndüğü ândı
Ruhları sancılı hasret sarınca
Kalplerde, küllenen ümitler yandı
Ufuklar güneşle kucaklaşınca.
Kurtulamaz can düştüğü tuzaktan
Gökyüzünün parlar birden gözleri
Kurtların türküsü başlar uzaktan
Küflenen hüzünler kaplar yüzleri.
Kıraç yine özlem yüklü rüyâlar
Kıskaçlarda debelenir düşünce
Duyguları basar bunalmış sular
Ayrılık bir kabusa dönüşünce.
|