Klâsik eğitim sisteminde teşkilâtlanma çerçevesinde Osmanlı medreselerinde eğitim-öğretim elemanı olarak tek şahsiyet, yâni müderris bulunmaktadır. Sahn-ı Semân ve Süleymâniye medreseleri gibi İstanbul’daki birkaç büyük medresede, müderrisin dışında bir de onun yardımcısı durumunda mu’îd bulunmakta idi. Bunların dışındakiler ise talebe ile diğer hizmetli elemanlardan ibaretti. Mu’îdin vazifesi, müderrisin verdiği dersleri medrese talebesine (=dânişmendlere) tekrar etmekten ibaretti. Ayrıca, mu’îdler, alt birimleri (tetimmeleri) bulunan medreselerde okuyan talebeye (=sûhteye) de nezâret etmekteydiler.
İlk Osmanlı medresesi İznik’te İlk Osmanlı medresesi 14. yüzyılın ilk yarısında, 1330-31’de İznik’te kuruldu. Bu medrese Orhan Bey tarafından kurulmuştu; dolayısıyla kurucusuna nispetle İznik Orhaniyesi adıyla da anılır.