[GooD aNd EvıL]

Bir çocuk düşlüyorum beslan da,
susamış!
Suya değil, bir yudum insanlığa.
Anlamını bile bilmediği kavramların
bedelini ödemek için bekliyor
ölüm kuyruğunda...

Namlunun ucunda bir çocuk
kendi boyunda silahlar var karşısında.
Küçük kalbi, hiç atmadığı kadar hızlı atıyor.
Korkuya esir düşüyor, çocuk.
Vahşetin resmi çiziliyor, beslan da...

Bir çocuğun çığlığı çınlıyor kulaklarımda
hayata karşı son haykırışları,
umudun tükendiği o an
kelimelerin bir anlamı kalmıyor...

Düşleyemiyorum artık daha fazlasını,
utanıyorum!
Bırakıyorum insanlığımı beslan da...