Bizim Olan
Bizim söğüt dalımız güneşe çalan
Renk halindeydi kırıldı ve
Açıldı rengi kökü bir uçtan
Bir uca mesafesiz
Her gün farklı yemişler veren
Cennet meyvesiydi.
Mart, nisan, mayıs, haziran, temmuz, ağustos
Ve başladı,
Sanki yaşanacak
Ve sanki yüreği kör eden bir bağırışla
Oldu, olacak gittin, gittim
Çimen yeşili Pendik, çamlıca
Gazozu çocuk heyecanıyla
Bayramlar, oğul ve nazlı kız
Büyüklüğü yüreğin çaresizliğin
Unutmanın ve saliselere
Karışan yaşamın.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|