El Ele
1.
sonsuz öğle almış seni
bakıyorsun beyazda öte-duran'a
: nerdeyim?
tüy ve hafif gibi mi iç içeydi
insan ve yaşamak? bizden ayıklanan bir şey
varmış gibi
ortak bir dalgınlıktan başlamamız
: burada!
köleliğin
okunaksız bir kölelik senin, sesten
kurtarılmış çocuk yönünde kaybolmak-
geçesin diye, çoktandır tensiz
yaşadığını.
2.
susulur, ağzın içi yoktur sanki,
ilk ve son günü olmayan
çıkageldiğinde.
rahim susuşlu günlerin
dudağından hiç eksik etmediğin
bir parça otu eyliyordur kesin ve biliyorum
ikisi de gerçek olan ölümün
unutmama izin veriyor şimdi seni.
yaram orda, baktığın su diplerinde, hep
ışıl ışıl.
uyumam var kimi zaman böylece, Büyük
Yıkım elimden tutmuş ve biraz daha hafif.
|