Geçmişe Özlem
Bu sabah anılarla dolu evimin perdesini araladım,
Dışarı baktım buğulu penceremden.
Geçmişe dönmek için yola çıktım,
Seneler önce gezdiğim yollarda dolaştım,
Mezun olduğum okulun bahçesine geldim erkenden.
Nasıl da çabucak geçivermişti yıllar,
Göçmen kuşların uçuşu kadar hızlı, küçük bi şehrin üzerinden.
Bir ara gözlerim okulun bahçesine takıldı,
Çocuklar kendilerini oyuna kaptırmıştı,
Bir an aralarına katılıp onlar gibi olabilmek geçti içimden.
Sımsıcak dostluklar, geleceğe dair umutlar,
çoğu platonik, göz göze aşıklar...
Nasıl da karamsarlığımdan sıyrılıp o masum düşlere dalıvermiştim.
Tam da bir öğrenci edasıyla
''Dersimiz boş hocam biraz daha dışarıda kalalım'' diyecekken
Çalan zille irkildim ve kendime geldim
Okula giren öğrencilerin peşinden öylece tek başıma kalakaldım
Sonra oraya ait olamayacağımı hatırladım.
Biraz yaptıklarımdan utanmış,
biraz da içim burkulmuş halde, uzaklaştım o sahneden,
Tabi aklıma takılan şu iki soruyla;
Zaman mıydı? Değişen,
Yoksa ben miydim? Geçen yıllara yenik düşen.
|