Balta vurulmuş gibi hissediyorum sanki ormanlarıma.
Güneş tutulması yaşıyor ömrüm..
O çok sevdiğim kuşlar, uçmuyor artık göğümde.
Nehirlerim çağlayarak akmıyor.
Durgunlaşmış tüm sular, berraklığını yitirmiş.
Kan damlıyor sanki, bahçemdeki gülden,
Bülbülün sesi işitilmiyor, cılız.
Çorak bir toprak gibiyim, verimsiz.
Hazan bir mevsim yaşıyor ömrüm.
Çevreme aşılmaz dağlar örülmüş, kül renginde çıplak.
Bahçemde çiçekler açmıyor artık, alabildiğine hür.
Ne oluyor böyle hayata ?
Neden herşeyi küstürmüşüm kendime?
Vefasız bir dost gibiyim, sahip olduğum herşeye karşı
Sen yokken halim…
Halim yok, sen yokken…
|