güneş gün yorgunu ağaçların dallarına asıldı
düşecek yine toprağın en uzak kıvrımlarına
alevden bir demet güle sarılıp
katil akşamın ilk karartıları bunlar
soğuk adımlarından belli
kan damlıyor yine parmaklarından
sen yoksun, her akşamki gibi...
görmüyorsun...
bu kuru soğuk mu iliklerime işleyen
ben miyim sokak başındaki bu buzdan adam
acı bir tokat gibi patlıyor
akşamın akşamcıların kızıl alacalığı
derin kuyuların diplerinde kayboluyor
kör bıçakların doğradığı sesim
sen yoksun h
|