Bekliyordum...
Çünkü geleceğini biliyordum.Bir kere güvenmiştim ona,hayatımı adamıştım.Bir dönsün hiç ayrılmayacaktık.Hiç birşey ayıramayacaktı.Ne onun ailesi,ne de benim...Çünkü biz her güçlükte ayakta durmuş,göğüs germiştik.O güzel günler için sadece bir engel kalmıştı.O da onun dönmesini beklemekti.Sadece bir haftalığına gidecekti.
İstemiyordum gitmesini,belli etmesemde.1 haftacıkta olsa beklemek,ayrı kalmak zor geliyordu insana.Ama gitmek zorundaydı çünkü ailesiseçtiği kızla evlenmesini stiyordu.Önce bu işi çözmeliydi.
Ayrılık vakti geldiğinde boğazımda koca bir düğüm "gitme" dememe engel oldu sanki."Bekle,1 hafta sonra geleceğim,özlem bizi biraz yoracak,üzecek olsada dayanmalıyız,seni çok seviyorum" dedi ve sarıldık birbirimizi alnıma sıcacık bir buse konduruverdi.
Gitti gideli 1 hafta oldu...1 ay oldu...3 ay oldu.Ne bir haber geldi,ne de kendi...Herkes unut dedi,bense aklımdan bir an olsun çıkaramadım.Yinede sabırla beklemek döneceği günü...
Gelmişti...Ama donuk gözleri,soğuk,kana bulanmış bedeni,ellerimi tutmayan elleriyle gelmişti...
Keşke... keşke gitme diyebilseydim...
|