En acı yalnızlık, senin verdiğin yalnızlık oluyor. Sen yokken bir şey düğüMleniyor boğazıMa, yutkunaMıyoruM. Nefes alaMıyoruM, sıkışıyor kalbiM. BulunduğuM yerde yığılıp kalacakMışıM gibi geliyor bana. Oysa senden önce de yalnız kaldı bu yürek. Gidenlerin bıraktığı tortuyu taşıMayı bildi. Bir tek sen böyle çaresiz bırakıyorsun beni.
Bir tek sen yokluğunla beni ölüMe taşıyorsun. aMa elini uzattığında değişiyor her şey. Yokluğunun diliMde bıraktığı o acı tad, kalbiMdeki o ağrı, yüzüMdeki o üzgün tavır kayboluyor. YüreğiM deli bir ırMak gibi çağlaMaya başlıyor. Hiç bitMeyen bir çoşkunun içinde buluyoruM kendiMi.
Renklerin güzelliğini yeniden keşfediyoruM. Her renge senin adını veriyoruM.En çok ta MaViyi seviyorum, baş harfleriMiz bir tek onda buluşuyor. Başka hiçbir duygu sana yakın olManın, seninle olManın Verdiği hazı verMiyor bana. Sana ulaşacaksaM eğer, hiç şikayet etMeden kat edebiliriM kiloMetreleri. Yolları, içiMdeki tarif edilMez o deli heyecanla aşMak istiyoruM. GördüğüMde seni, titriyoruM, bir yaprak gibi sallanMaya başlıyoruM. SaklayaMıyoruM gülüşleriMi. Sevinç duygusu, yüzüMden bütün hücreleriMe yayılıyor. "Ne güzel" diyoruM, "YaşaMak ne güzel..."
Gerçekten de öyle... Seninleyken hiçbirşeyden korkMuyoruM. Her zorluğa katlanabilecek gücü sen veriyorsun bana. Bir de anlatabilseM seVdanı... Yetersiz kalıyoruM, bu aşkı tarif edecek keliMe bulaMıyoruM. YaptığıM her
şey de, gittiğiM her yerde sen de oluyorsun. Yine de seni sana şikayet etMekten başka çareM yok. Böylesine severken seni, yokluğunun acısına
dayanMak kolay olMuyor. Hani seninle konuşurken tıkır tıkır işleyen zaman, yokluğunda duruyor. Ne gece geçiyor, ne gündüz. Ne içtiğiM suyun tadı Var ne yediğiM yeMeğin. Günlerce aç kalsaM hissetMeM biliyoruM...SiteMiMdir, doğru. Yokluğunun bu kadar dayanılMaz olduğunu söyleMeliydin bana...Seni yaşaMak istiyoruM, seni... Ve senden başka hiç kiMse kandırMayacak beni...
alıntı
|