Sonunda buldum seni
Son zamanlarda
Gece yatağıma uzandığımda
Bir hayal beliriyor
Karşı evin duvarına düşen
Ağaç gölgeleri arasında
Ama başını döndürüp
Bir an bile bakmıyor bana
Bezen sadece birkaç dakika
Bazen bitmeyen saatler boyunca
Yüzünde derin bir hüzün
Gözlerinde acı veren yaşlarla
Bir karakalem resim gibi
Sessiz ve kıpırtısız duruyor
Tam penceremin karşısındaki duvarda
İlk zamanlar korkuyordum
Gözlerimi kaçırıyor
Bakmamak için çabalıyordum
Zamanla öyle alıştım ki
Farkında olmadan öyle bağlandım ki
Ondan gözümü ayıramaz oldum
Onu görmeden uyuyamaz oldum
Artık hayali tanıyorum
Hep arayıp ta bulamadığım
Bu dünyada kavuşamadığım
Öteki yarım olduğunu biliyorum
Ama o kadar geç kaldım ki
Hayal bile olsa, sil artık gözyaşlarını
Sonunda buldum seni, diyemiyorum
|