Yurdum Gibi
Kayaların dibinde bir papatya
Neden bulutsuzluk özlemi çeker.
Güneş daĝ yamaçlarından batar ya
Yokluğunu rüzgar içime çeker.
Üveyikler baharı selamlarken
Sensizliğin darbeleri vurulur
Toprak ana hevenk hevenk terlerken
Kayalara çarpan sular durulur.
Buğdaylar toprakta filizlenirken
Gecenin hafif gözyaşları vardı
Serzenişim gök kubbeyi delerken
Yüreğimde sönmeyen yangın vardı.
Rüzgarın en taze fısıltıları
Sızarken kekik kokulu dağlardan
Hangi güç silecekmiş saçlarını
Tarih yazdığın gönül haritamdan.
Alem geçer sensiz, görünmez dibi
İçimiz buruk gözlerimiz yaşlı
Seni her zaman sevdim yurdum gibi
Lakin yollar dikenli , hem de taşlı.
|