Gizli Yaram Kan Kaybediyor...
*******in sabahına her uyanışında aklıma düşüşüne anlam veremiyorum. Adını her anımsadığımda yüreğimin sıkışıp kasılmalarına engel olamıyorum. Kelimelerin düğümlenişine , sıraya koyamayışıma, anlamsız öylece havada asılı bıraktığıma inanamıyorum.
Kiminle göz göze gelsem gözlerini aradığımı fark ettiğimi anladığımda neden diye soruyorum suskunluğu kendime… sonra; sonra mavi ile yeşilin karışımı gözlerin baskın çıkıyor sorularıma , bir bildiği vardır diye. Ama bu bilinmezliğin beni çaresiz bırakmasına dayanamıyor yüreğim.. Her geçen gün daha da büyük bir acı ile sıkıştırmakta beni.
Yorulmaktayım artık sana çıkan yollarımı değiştirmekten; sakınmak ister yüreğim kendini senden Gizli yaram….. Ne yazıktır ki hiç de başarılı olamamakla birlikte zamana bıraktığım yüreğim avuçlarına ulaşmayı beklemekte, güneşin sabahı beklediği gibi, yıldızların *******i hasret giderdikleri gibi.
Bense bu karmaşanın içinde elim kolum bağlı zamanla birlikte yürümekteyim;
kendime sorup da cevaplarını bilmek istemediklerimle…..
Mum yanıyordu ben onu dinlerken..
Yüreğim de yandı o titrek, minicik alevle..
Ve bir mumun ömrü kadar sürdü kanayan yaramın durması..
Gitti...
...ve Gizli Yaram kan kaybetmeye kaldığı yerden devam ediyor...