Karadağın doruğunda
Karadağın doruğunda
Köze dönen ateştik
Eşkiyanın mavzerinde
Namludaki fişektik...
Yaban mersiniydi çiçeğimiz
Koklamadan soluverdi
Eriyen kar suyunda
Sürüklenip gidiverdi...
Toprak rengi tenimiz
Yandı güneşlerde
Kavuşmaktı arzumuz
Kaldı heveslerde
Varmı sanki elimizde
Kırılmayan dalımız
Tırnağımızla kazdık
Silinmedi mi adımız...
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|