Aynı Yaralar Aynı Dünyalar
Yaralarımız aynıydı seninle yaralayanlarımızdı farklı olan
Güzel olduğu zannedilen aynı dünyaların
Tüm çirkinliklerini gören farklı insanlarıydık
Gözyaşları içinde boğulmuş hayatların
Zorunlu ama isteksiz sahipleriydik
Kovulmuş gibiydik güzel hayatlardan
Dışlanmışlık sinmişti üstümüze
Sanki alnımıza yazılmıştı birşeyler ve
Bakışlarımıza kadar kazınmıştı çaresizlikler
Bütün reddedilmişlikleri yutkunmuş
Bir bedeni taşıyorduk kendimizle
Canımız acımıştı sonuna kadar
Ve kanatılmıştı bütün yaralarımız
Üstelik kabuk tutmalarını beklemeden
Yenilerini açmışlardı hayatımızda
Ayrı yerlerde aynı acıları çekerken
Aşkın eksikliği de başka bir yandan
Yakıyordu canımızı hemde çok
Biz hayatın yorduğu insanlardandık
Hayatı yormayı başaranlardan değil
İşte bu yüzden baktığımız her yeni yüzde
Bambaşka sürprizler arıyorduk
Hayatımızı değiştirecek insanı bulmak umuduyla
Gördüğümüz güzel yüzlere kanıyorduk
Sonrasıysa daha büyük hayal kırıklıkları
Daha az umut ve fazlasıyla boşluktan
Başka birşey olmuyordu
Ve ben anlıyordum ki ayrılıklar mutsuzluklar
Sonu görünmeyen hüzünler
Birikmiş aşk acıları hep bizden yana
Hayatsa terk edip gidenleri
Yeniden mutlu etme çabasında
Esra Salihoğlu
|