Bilemez yok oldugumu
Zamanın gölgesinde siliniyor herşey
Kırılıyor içimde ince bir saz
Yanlızlıgım aglıyor
Ellerim yüzümde ******* boyu.
Yüregimde binlerce yıldız akıp gidiyor
Uçurum rüzgarlarına karışıyorum
Gözlerimin derinliginde kaybolurken
Gitmeliyim gün batımında
Kayalar çarpmalı yüzüme
Ezilmeliyim parça parça
Soluk soluga uçan güvercinler
Kanatlarına takıp götürmeli yorgunlugumu
Umutsuzca geçiyorum kendimden
Son kez titreyişim gökyüzüne
Düşlerimin tutuştuğunu
Kimse bilmez bilemez
Sel olduğumu
El olduğumu
Sessizliğin kucagında
Yaralı bir ceylan gibi
Yanlız ve yarınsız kaldığımı
Kimse bilmez
Bılemez
Bilemez...
Emel Can
|